16 września br. w kościele pw. św. Andrzeja Boboli w Golczewie, a później na tamtejszym cmentarzu komunalnym, odbyły się uroczystości pogrzebowe śp. Antoniego Wąsowicza ps. „Roch”. Po 74 latach od śmierci szczątki polskiego żołnierza podziemia niepodległościowego oraz powojennego podziemia antykomunistycznego spoczęły obok jego siostry. W wydarzeniu uczestniczyła Magdalena Zarębska-Kulesza, Zachodniopomorska Kurator Oświaty.
Organizatorami uroczystości byli dr Karol Nawrocki, Prezes Instytutu Pamięci Narodowej oraz Maciej Zieliński, Burmistrz Golczewa. Mszy świętej przewodniczył Ksiądz Arcybiskup Andrzej Dzięga, Metropolita Szczecińsko-Kamieński.
Historia „Rocha”
Antoni Wąsowicz ps. „Roch” od 1941 roku związany był z podziemiem, następnie walczył w oddziałach Armii Krajowej. W 1944 roku został wcielony w szeregi „ludowego” wojska, z którego zdezerterował w 1945 roku, przyłączając się do oddziału niepodległościowego nazywanego Armią Krajową Tomczaka. Na skutek apelu komendanta Obszaru Centralnego Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj we wrześniu 1945 roku złożył broń.
W działalność podziemia niepodległościowego zaangażował się ponownie w 1946 roku, wchodząc w skład oddziału „Wojsko Polskie”. Po jego częściowym rozbiciu trafił do obozu Józefa Kurasia ps. „Ogień” i został przydzielony do Zgrupowania Partyzanckiego „Błyskawica”, do 3. „rabczańskiej” kompanii dowodzonej przez Henryka Głowińskiego ps. „Groźny”.
Antonii Wąsowicz został złapany na przedmieściach Wiednia podczas próby przedostania się do amerykańskiej strefy okupacyjnej w Austrii, gdzie zamierzał skontaktować się z ośrodkami polskimi na Zachodzie. Po przewiezieniu do Polski został poddany brutalnemu śledztwu. Wyrok w sprawie grupy „Rocha” zapadł 18 grudnia 1947 roku. Antoniego Wąsowicza skazano na karę śmierci. Został zamordowany strzałem w tył głowy 24 lutego 1948 roku i pochowany w zbiorowej, bezimiennej mogile na tzw. wojskowej części Cmentarza Rakowickiego.
Galeria
